Rainforest ecolodge

Bekijk het fotoalbum: Rainforest ecolodge

Coco heeft genoten van de turbulentie “ik voel het in mijn buik!” en het uitzicht van Costa Rica van bovenaf. Lou vindt het eerst allemaal nogal eng: “wanneer gaan we nou naar huis?”. Via een soort achterdeur op het vliegveld, wat meer lijkt op een nooduitgang, zetten we eindelijk voet in San José, Costa Rica. Tropisch vochtig en 25 graden!

We bestellen een uber (dat kan hier ook gewoon) en rijden in 1,5 uur over een meanderende weg door de jungle naar onze sjieke Rainforest ecolodge. Onderweg worden Coco en Lou het meest enthousiast van de koeien want die herkennen ze. En de palmbomen. “Kijk ze hebben hier ook witte paarden net als Sinterklaas! Mama mag ik daarop?”, vraagt Coco. En dus ondergaat Ruth de volgende dag twee angstige uren op Sissy terwijl Lou in slaap valt tegen Olger aan, op een paard! En onze gids Diego is zwaar onder de indruk van een 4-jarige meisje dat totaal ontspannen op een paard rijdt. Nogal ongewoon zegt hij. Coco stoer als altijd.

Onze luxe bungalow ligt in het regenwoud. Tijdens onze eerste wandeling komen we een slang tegen, papegaaien, kolibri’s en andere kleurrijke vogels en een rustende luiaard bovenin een boom! We wandelen ook met een gids en hij wordt extreem enthousiast van een hoopje poep bij de waterval; dat is van een soort kleine jaguar waar we ook een pootafdruk van vinden. Lou: “mama tillen, ik ben bang.” 

Het allerleukste vinden Coco en Lou het zwembad en de hangmat die ze gebruiken als schommel. Maar gewapend met een vergrootglas en ‘verderkijker’ rennen ze ook vol enthousiasme door de jungle. En als we bamboe vinden, is ook Lou ontdooid, dat tekent hij namelijk altijd. Misschien speelt ook mee dat hij na een paar dagen beseft dat we niet voorgoed ons huis in Deventer hebben verlaten en dat Olger en Ruth ook doorhadden dat hij dat niet helemaal begrepen had.